Να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι ζητώντας πίσω την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας.
Με τη «Νησιωτική Ανατροπή» να ανατρέψουμε τη μνημονιακή πολιτική της λιτότητας και τους εκφραστές της στο Ν. Αιγαίο.

Φίλες και φίλοι Παριανοί και Αντιπαριώτες,
 
Συμμετέχω για πρώτη φορά σε πολιτικές εκλογές. Νόμιζα ότι, με τη θητεία της συζύγου μου στο πρώτο Δημοτικό Συμβούλιο του ενιαίου Δήμου Πάρου, είχαμε επιτελέσει, ως οικογένεια, το καθήκον μας προς τον τόπο. Γιατί η ενασχόληση με τα κοινά δεν είναι επάγγελμα. Αν, σε κάποια φάση της ζωής μας, εμπλακούμε όλοι μας με τα αυτοδιοικητικά, τότε δεν θα είχαμε καθισμένους στο σβέρκο μας τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, που στο τέλος το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο εαυτός τους και τα συμφέροντα της παρέας τους.

i. Γιατί συμμετέχω στις Περιφερειακές Εκλογές

Συμμετέχω, όχι γιατί μου το ζήτησαν ή με «έπεισαν» ότι με τις εκλογές θα λυθούν τα προβλήματα, ούτε γιατί χρωστάω γραμμάτια που πρέπει να ξεπληρώσω. Ούτε γιατί πίστεψα ξαφνικά ότι το Περιφερειακό Συμβούλιο έγινε ΑΥΤΟδιοίκηση, δηλαδή, λαϊκός θεσμός.
Συμμετέχω: Γιατί είναι και αυτό ένα πεδίο κοινωνικής και πολιτικής παρέμβασης.
Γιατί εξοργίζομαι, που θέλουν μια εκλογική αναμέτρηση απόλυτα χειραγωγημένη και ελεγχόμενη, λέγοντάς μας ότι δήθεν στην αυτοδιοίκηση ψηφίζουμε μόνο πρόσωπα και όχι πολιτική.
Γιατί κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεχαστεί η αντίθεση μνημόνιο – αντιμνημόνιο, για να μην ψηφίσουν οι πολίτες με βάση τη βιωμένη εμπειρία της λαίλαπας των μνημονιακών μέτρων. Γι’ αυτό και η πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ, ώστε να αφυδατωθούν πλήρως οι εκλογές του Μαΐου από το πολιτικό τους περιεχόμενο λες και ψηφίζουμε σε … καλλιστεία.
Γιατί τα χαράτσια γίνονται μόνιμα και πάνε να μας ξεκάνουν.
Γιατί η κοινωνία στενάζει από τους φόρους, τους λογαριασμούς, την ανεργία, την ανασφάλιστη εργασία, τα λουκέτα. Το αίμα των πολιτών στάζει στο απύθμενο βαρέλι των κερδοσκόπων και εκείνοι το βιολί τους. Συνεχίζουν τη λιτότητα μέχρι ο λαός να παραδοθεί και να κάνουν ευκολότερα το πλιάτσικο. Κυβέρνηση και τρόικα πασχίζουν για ένα «καλό» αποτέλεσμα στις εκλογές προκειμένου να λεηλατήσουν ό,τι απέμεινε.
Γιατί εξεγείρομαι βλέποντας εκείνους που, με τις επιλογές τους, οδήγησαν την κοινωνία στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, να καμώνονται τον ανήξερο, τον ανεύθυνο, λες και τα προβλήματα έπεσαν από τον ουρανό. Εξεγείρομαι με την κοροϊδία και υποκρισία των χορτάτων που κάνουν πως νοιάζονται για τους πεινασμένους.

Γιατί εξεγείρομαι που μας πετάνε στα μούτρα ψέματα και πολιτικάντικη νοοτροπία με ήθος και ύφος αφέντη προς δούλο. «Τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα» μας λένε. Τα προβλήματα μπορεί να μην έχουν χρώμα, αλλά η πολιτική που τα προκαλεί, και χρώμα έχει και υπαίτιο. Οι, προεκλογικά, δήθεν απολίτικες και ουδέτερες στάσεις των επαγγελματιών της πολιτικής, μετατρέπονται σε απόλυτα ταξικές πολιτικές μετεκλογικά. Όμως, μετά την απομάκρυνση από το Ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται… Αν εκλεγεί μνημονιακός συνδυασμός, μνημονιακή πολιτική θα εφαρμόσει.

Γιατί αγανακτώ που προσπαθούν να δημεύσουν αντί πινακίου φακής τα σπίτια (πλειστηριασμοί στο 1/3 των αντικειμενικών αξιών) και τα χωράφια μας.
Γιατί με ενοχλεί που οι δημοσιογράφοι, αντί να ενημερώνουν αμερόληπτα, ξεπουλιούνται και μετατρέπονται σε προπαγανδιστές των αφεντικών τους, σε «νοικιασμένες πέννες». 

Εξεγείρομαι, γιατί σαν «όσιο και ιερό» θεωρούν το χρήμα των τραπεζιτών και όχι τον άνθρωπο.

Γιατί οργίζομαι, όταν ο κ. Μαχαιρίδης, απερχόμενος Περιφερειάρχης, γνήσιο τέκνο του βαθέως ΠΑΣΟΚ, τώρα καμώνεται τον ανεξάρτητο, τον «επαναστάτη» με ημερομηνία λήξης την 18^η Μαΐου ’14, ενώ ήταν ταυτισμένος πλήρως με την κεντρική εξουσία και συναγελάζονταν με τους κορυφαίους εκπροσώπους της. Εκείνους, που πρόθυμα πρόσφεραν το … κατιτίς τους στην γερμανοποίηση της Ευρώπης, δένοντας χειροπόδαρα τη χώρα και τους Έλληνες.

ii. Γιατί με τον Μπενέτο Σπύρου

Γιατί δείχνει πειστικά ότι γνωρίζει καλά τα θέματα της Αυτοδιοίκησης.
Γιατί πιστεύει στην ανάγκη διεκδίκησης της Νησιωτικότητας ως ειδικό καθεστώς στο οποίο απαιτούνται νομοθετικές και άλλες ρυθμίσεις.

Γιατί πιστεύει πως ο τουρισμός πρέπει να στηρίζεται στις φυσικές ομορφιές των νησιών, στην ιστορία και τον Πολιτισμό τους, στην ντόπια παραγωγή και οικονομία.

Γιατί θεωρεί ότι κάθε νησί, πρέπει να προσανατολίζεται προς το μοντέλο της ισόρροπης ανάπτυξης, στη λογική της «συμπληρωματικότητας». Γιατί πιστεύει πως είναι απόλυτη αναγκαιότητα η επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου ενταγμένης στον ευρύτερο στόχο οικοδόμησης στα νησιά ζωής 365 ημερών το χρόνο. Η Πάρος και η Αντίπαρος με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτουν δεν πρέπει να μετατραπούν σε απομακρυσμένα προάστια της Αθήνας.

Γιατί βλέπει το λιμάνι ως βασικό έργο υποδομής και το πλοίο σαν δημόσιο αγαθό, όπως είναι το τραίνο και η ράγα, το λεωφορείο και το οδικό δίκτυο στην ηπειρωτική Ελλάδα.

Γιατί έχει συνείδηση του τεράστιου ιστορικού φορτίου που κουβαλάει το Αιγαίο και τις απαιτήσεις που εγείρει αυτό. Γιατί προτάσσει τον πολιτισμό απέναντι στην κρίση και όχι τον πολιτισμό σε κρίση.

Γιατί θέλει την Περιφέρεια διεκδικητική και μαχόμενη και όχι μακρύ χέρι της κυβέρνησης Και το έχει αποδείξει αυτό ως δήμαρχος στους Λειψούς.

Γιατί δηλώνει ευθαρσώς ότι στηρίζεται από έξι κόμματα (ΑΝ.ΕΛ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, Οικολόγους, Άρμα Πολιτών, Κοινωνική Συμφωνία), αν και ο ίδιος δεν είναι οργανωμένος σε κόμμα, ενώ οι Μαχαιρίδης και Χατζημάρκος δεν τολμούν να μιλήσουν για τη στήριξή τους από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ αντίστοιχα. Ντρέπονται για τη μνημονιακή πολιτική, την οποία θα εφαρμόζουν και οι ίδιοι μετά τις εκλογές; Οι αρχηγοί των κομμάτων τους, όμως, βλέπουν την Περιφέρεια σαν λάφυρο στην υπηρεσία διάσωσης της κυβέρνησης, σαν τρόπαιο που θα επιδείξουν το βράδυ των εκλογών.

iii. Δημιουργική ανατροπή στο Ν. Αιγαίο

Χρειάζεται να γίνει δημιουργική ανατροπή ενός συστήματος συμβιβασμένων και φθαρμένων δυνάμεων που δεν ωφέλησε την Πάρο-Αντίπαρο αλλά τους ημέτερους και τα εργολαβικά συμφέροντα.

Στο χέρι των πολιτών είναι να απαντήσουν στην κάλπη με την ψήφο τους για τα δεινά που υφίστανται και να μην ξεγελαστούν από υποσχέσεις και … φιλοδωρήματα.

Ζητάμε όχι μόνο ψήφο διαμαρτυρίας, προς εκείνους που λεηλατούν την καθημερινότητά μας, αλλά συνειδητή ψήφο για την αλλαγή στα νησιά μας.

Στις εκλογές του Μαΐου απ’ τη μια είναι οι δυνάμεις που προσπαθούν να κρατήσουν την κοινωνία δέσμια της μνημονιακής πολιτικής και απ’ την άλλη τα θύματά της, που συνειδητοποιούν ότι μόνο η ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής μπορεί να τους δώσει ελπίδα και προοπτική με το λαό όρθιο.

Το ζήτημα δεν είναι να ψηφίσουμε απλώς εκείνον ή τον άλλον και μετά, αφήνοντάς τον ανέλεγκτο, να γυρίσουμε στο σπίτι μας και στον εαυτό μας περιμένοντας τις επόμενες εκλογές, για να γκρινιάξουμε περισσότερο απ’ ό,τι στο μεσοδιάστημα. Το θέμα είναι να δράσουμε.

Την ιστορία εμείς τη γράφουμε. Τη ζωή μας εμείς την φτιάχνουμε. Δεν θα αφήσουμε τους πολιτικάντηδες να τη λοιδορούν και να τη λεηλατούν. Ζητάμε πίσω την αξιοπρέπεια, τη ζωή μας. Ο καθένας μας οφείλει να το υπερασπίζεται το δίκιο της πόλης, του νησιού του, της φωνής του.

iv. Μας καθορίζουν η στάση ζωής και οι πράξεις μας

Αγαπητοί φίλοι,

Δεν βλέπω την υποψηφιότητά μου σαν καύσιμη ύλη προκειμένου να συντηρηθούν τα γνωστά απαρχαιωμένα μοντέλα εξουσίας, αλλά σαν μια διαδικασία να μετατρέψω την οργή σε δράση αντί να μένω αμέτοχος, απλός παρατηρητής γεγονότων
.
Γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Αν δεν σας έχει πείσει η στάση ζωής μου τόσες δεκαετίες, η διαδρομή και η ιστορία μου στα σχολεία, στην κοινωνική και πολιτική ζωή της Πάρου –Αντιπάρου, δεν έχει νόημα να προσπαθήσω να σας πείσω τώρα και μάλιστα σε προεκλογική περίοδο. Ο καθένας μας πρέπει να αποφασίζει ελεύθερα σύμφωνα με τη συνείδησή του.

«Όποιος πολεμάει τα τέρατα, πρέπει να προσέξει να μην γίνει και ο ίδιος τέρας», (Νίτσε)

(δεν θα χρησιμοποιήσουμε τα όπλα τους, για να μην τους μοιάσουμε)

Με εξαιρετική τιμή,

Ηλίας Γουρδούκης

Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος με τη «Νησιωτική Ανατροπή»

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ήπειρο (Πέρδικα Θεσπρωτίας). Έρχομαι στην Πάρο από το 1976. Ζω μόνιμα στο Καμάρι Πάρου από το 1983. Είμαι παντρεμένος με τη Μαρία Παντελαίου. Έχουμε δύο αγόρια τον Δημήτρη και τον Χρήστο.

Σπούδασα δουλεύοντας (από πωλητής βιβλίων μέχρι οικοδομή). Τέλειωσα την Σιβιτανίδειο και το Μαθηματικό του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξα στην ιδιωτική και στην δημόσια εκπαίδευση. Διορίστηκα στο Γυμνάσιο Πάρου το 1983 (Νάουσα). Διατέλεσα 16 χρόνια διευθυντής στα Γυμνάσια Αντιπάρου (5 χρόνια), Πάρου (2 χρόνια) και Λύκειο Πάρου (9 χρόνια). Συνταξιοδοτήθηκα το καλοκαίρι του 2013.

Η κοινωνική και πολιτική μου δράση αποτυπώνεται στη συμμετοχή μου στον αγώνα κατά του δικτατορικού καθεστώτος των συνταγματαρχών (Νομική και Πολυτεχνείο) και μεταπολιτευτικά σε κινήματα και συλλογικότητες στην Αθήνα και την Πάρο. Υπήρξα πρώτος πρόεδρος (1974 και 1975) στο Σύλλογο Σπουδαστών Σιβιτανιδείου (με 2500 σπουδαστές), Γραμματέας του Συλλόγου απόδημων Περδικιωτών και υπεύθυνος της εφημερίδας «Περδικιώτης». Το 1974 οργανώθηκα στο «Ρήγα Φεραίο».

Στην Πάρο συμμετείχα ενεργά στα κοινωνικά, πολιτιστικά και πολιτικά δρώμενα της Πάρου [εναντίωση στην υποβάθμιση της Αλυκής με αποθήκες χύδην τσιμέντου κ.α, κίνημα για την ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης, ώστε τα σχολεία να γίνουν εστία Παιδείας και Πολιτισμού, κίνημα αλληλεγγύης προς μαθητές και οικογένειες που επλήγησαν από την κρίση]. 

Υπήρξα πρώτος πρόεδρος της ΕΛΜΕ Πάρου – Αντιπάρου, εκλεγμένος μέλος του Περιφερειακού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δ/θμιας Εκπ/σης Κυκλάδων και είμαι μέλος του «Συντονιστικού» του κινήματος για την Υγεία. 

Εξέδιδα το περιοδικό «Εκπαιδευτικές Αναζητήσεις» και την εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ της ΠΑΡΟΥ». 

Αρθρογραφώ στον τοπικό τύπο.

Search Post

Label :